Prikkelbare Darm Syndroom (PDS)
Na mijn reis naar Thailand, in de zomervakantie van 2017, is mijn leven veranderd. Thailand is een fantastisch mooi land waar ik en mijn vriend erg van genoten hebben. Helaas werd ik ziek toen we thuis waren. Niet heel ernstig, maar toch.
In de week dat ik me niet prettig begon te voelen had ik een voorbereidingsweek op mijn school. Deze week is erg belangrijk en ik wilde dan ook niets missen. De koude rillingen, misselijkheid, vermoeidheid en buikkrampen deden me denken aan buikgriep. Die week heb ik doorgewerkt alsof er niets aan de hand was, in de hoop dat het vanzelf wel over zou gaan. Toen de eerste schoolweek aanbrak was ik nog steeds niet fit. Omdat de eerste 6 weken in een schooljaar heel belangrijk zijn voor de onderlinge verhoudingen in een klas dwong ik mezelf om naar school te gaan. Na de eerste weken kon ik gewoon echt niet meer van de buikkrampen en rillingen. Ik moest in bed liggen en at erg weinig, waardoor mijn klachten afnamen en ik na een halve week weer kon werken. Vervolgens voelde ik me na een halve week weer even ellendig als de week ervoor en meldde ik me weer ziek. Dit was een terugkerend patroon.
Mijn vriend, die werkt als verpleegkundige, vond dat ik maar eens bij de huisarts langs moest gaan. Ik ga zelden tot nooit naar een huisarts, dus mijn vriend heeft wel wat overredingskracht moeten gebruiken. Rond deze tijd heb ik me voor langere tijd ziek gemeld omdat werken echt niet ging. Ik ben verschillende keren bij de huisarts geweest, die voor een raadsel stond. Zo is er vermoeden van malaria geweest, en uitgesloten. Ook kreeg ik er een extra klacht erbij, namelijk heftige keelpijn wat na onderzoek van een KNO-arts opkomend maagzuur bleek te zijn. Hiervoor kreeg ik medicatie dat wel de keelpijn wegnam maar niet de andere klachten. Na verschillende bloed- en urineonderzoeken kwam ik geen steek verder en stelde mijn vriend voor om een doorverwijzing naar een internist te vragen. Hier kreeg ik weer bloed- en urineonderzoeken, en de vraag of ik ontlasting in kon leveren. Hier is ook een onderzoek op uitgevoerd en hierdoor kon de internist de diagnose Prikkelbare Darm Syndroom (PDS) opmaken. Hij adviseerde om met het FODMAP-dieet te starten om goed in beeld te krijgen waar mijn lijf precies op reageert.
Prikkelbare Darm Syndroom, PDS betekent kortweg dat de functionele werking van je darmen verstoord is. Omdat dit zomaar uit het ‘niets’ lijkt te komen, wordt dit niet door iedereen serieus genomen.
PDS kan tal van oorzaken hebben die erg uiteen lopen:
– het kan ontstaan als gevolg van een darminfectie;
– stress, angst en een drukke leefstijl kunnen hier ook invloed op uitoefenen;
– erfelijkheid;
– een verstoorde hormoonbalans;
– regelmatig antibioticagebruik;
– bacteriën die zich op een verkeerde plek in de darm begeven;
– hypermobiliteit.
De klachten die mensen met PDS ervaren kunnen erg uiteen lopen. Ik had heel duidelijk last van buikpijn, en soms echt heftige steken, maar ook een zeurende pijn die moeilijk te plaatsen was. Een opgeblazen buik is ook een kenmerk en bij mij duidelijk zichtbaar als ik voedsel heb gegeten waar mijn darmen niet zo goed tegen kunnen. Bij PDS heb je verschillende soorten ontlastingspatronen, zo kun je last hebben van verstopping, diarree en zelfs een combinatie hiervan. Verstopping is bij mij het meest voorkomende ontlastingspatroon en is achteraf gezien al ver voor mijn reis naar Thailand aanwezig geweest. Stoelgang is nu eenmaal niet iets waar ik gemakkelijk met een ander over praat. Ik heb me er eerlijk gezegd ook niet in verdiept en dacht dat mijn stoelgang ‘normaal’ was. Wat ik wel opvallend vond was dat ik af en toe slijm bij mijn ontlasting zag, wat achteraf gezien echt een aanwijzing voor PDS is. Vertraagde darmpassagetijd in combinatie met winderigheid komen ook voor bij dit syndroom. Wat het ingewikkeld maakt is dat vermoeidheid en depressie ook een kenmerk van PDS is. Het is dus zo dat deze klachten optreden door de verstoorde werking van de darmen en dat het geen kenmerken zijn van een depressie, burn-out of overspannenheid.
Enkel de arts kan PDS diagnosticeren. Deze diagnose is uiteraard gebaseerd op verschillende criteria. Om hieraan te voldoen moet je minimaal één dag per week terugkerende pijn of ongemak in de onderbuik hebben ervaren in de drie maanden daarvoor afgaand. Deze klachten moeten minimaal zes maanden voor de diagnose zijn gestart en samen gaan met twee of meer van de volgende punten:
– klachten hebben te maken met de ontlasting;
– klachten gaan samen met de wisseling in keren dat je ontlasting hebt;
– klachten gaan samen met de verandering in vorm en uiterlijk van de ontlasting.
Ik kan wel zeggen dat ik (helaas) aan alle punten voldoe. Inmiddels ken ik mijn lichaam wel wat beter en weet ik hoe ik mijn eetpatroon aan moet passen om dit zoveel mogelijk te voorkomen. Dat neemt niet weg dat ik, ondanks mijn aanpassingen, soms perioden heb dat ik toch last heb van deze klachten. Gelukkig zijn deze veel minder extreem dan het ooit geweest is. Wat mij erg helpt is om afleiding te zoeken en te bewegen! Door te wandelen heb ik minder last van mijn klachten en voel ik me energieker.