Ik, Marina Roozemond, heet je welkom op mijn blog!
Op 16 augustus 1990 ben ik geboren in een mooie stad in Brabant. Ik heb een passie voor bakken, reizen en kinderen. Ik werk op een basisschool in Zuid-Holland als groepsleerkracht. In mijn vrije tijd bak ik ontzettend veel lactose- en glutenvrij. In mijn blog hoop ik anderen mee te kunnen nemen in mijn zoektocht naar gluten- en lactosevrije producten, recepten en eetgelegenheden. Oftewel, Marina’s Eetgewoontes!
Gluten- en lactosevrij, hoe is dit nu zo gekomen hoor ik je bijna denken. Tegenwoordig hoor je hier steeds meer over en lijkt het wel een hype te zijn. Er zijn mensen die denken dat een gluten- en lactosevrije levensstijl zelfs gezonder is. Niets is minder waar. Bij mij is het pure noodzaak, maar daarvoor moet ik eerst bij het begin beginnen.
Zelf bakken is altijd al een onderdeel van mijn leven geweest. Zo ben ik opgegroeid in een gezin waarbij er tijdens verjaardagen altijd zelf gebakken taart was. Meestal appeltaart, monchou, advocaattaart of kwarktaart. De appeltaart was favoriet en een vaak terugkerend thema. Ik weet nog dat ik mijn moeder hielp bij het maken van deze taarten. Het leukste wat ik (en mijn 3 broertjes) vonden was het aflikken van de garde, waar altijd wat rauw deeg achterbleef.
Mijn 3 broertjes werden groter en gingen steeds meer eten. Dit zorgde thuis nogal voor logistieke problemen. Zo kocht mijn moeder één maal in de week bij de bakker een aantal broden, vroor hiervan een gedeelte in en kwam er al snel achter dat de vriezer te klein was voor de hoeveelheid eten dat mijn broertjes weg werkten! Dan moet je weten dat wij niet zo’n kleine vriezer hadden maar zo’n ouderwetse, grote, lompe vrieskist die een groot gedeelte van de garage in beslag nam. Er moest dus een oplossing bedacht worden! Ik weet dat één van mijn broertjes en mijn vader melk en havermout als ontbijt aten maar daarmee was het probleem nog niet opgelost. Na wat research werd er een broodbakmachine aangeschaft. Dit was een groot succes! De broden waren verser, voedzamer en vooral lekkerder. Twee keer per dag werd er een vers brood gebakken, en speciaal op de zondag een krentenbrood of appeltjesbrood waarvan er één sneetje trouw op zondagochtend (voor kerktijd) bij oma een straat verderop gebracht werd. Heerlijk!
Eten was voor mij toen geen probleem, ook niet toen ik in Gouda ging studeren en op kamers ging. Nog steeds niet toen ik na het behalen van mijn PABO diploma naar Eindhoven verhuisde. Wel werd ik creatiever met eten. Voornamelijk met het bakken van taarten, cakes en koekjes. In het begin bakte ik altijd met kant en klare pakken uit de supermarkt, tot ik door kreeg dat mensen recepten online gingen zetten in de vorm van een blog. Ik was verkocht en ging steeds meer recepten uitproberen. Vaak had ik een overschot aan taarten, koekjes en cakes. Deze deelde ik dan uit in de straat, op mijn werk of het werk bij mijn vriend. Natuurlijk werd dit gefotografeerd en online geplaatst. Eerst met mijn telefoon, later ook door mijn vriend met een professionele camera.
Na mijn reis naar Thailand, in de zomervakantie van 2017, is alles veranderd. Zo was de reis fantastisch, ik heb mogen genieten van de natuur, cultuur en natuurlijk van de bijzondere gerechten met fantastische geuren, kleuren en smaken. Ik had verwacht dat ik tijdens deze reis ziek zou worden van het voedsel, niets was minder waar. Het begon bij mij pas toen ik thuis kwam.
De week nadat ik terug was uit Thailand had ik op school een voorbereidingsweek. In het basisonderwijs is dit normaal, je bereid je dan voor op het nieuwe schooljaar. Ik voelde me tijdens deze week niet helemaal fit. Zo had ik het erg koud en last van buikpijn. Ik wilde me niet laten kennen en heb deze week gefunctioneerd alsof er niets aan de hand was. Het zakte ook weg maar kwam na een week terug. Ik voelde me zweterig, had warme en koude rillingen, heftige krampen en voelde me ook misselijk. Het voelde voor mij als buikgriep, maar ik had hierbij geen koorts. Ik probeerde iedere keer rust te nemen door naar bed te gaan en at dan weinig. De klachten waren dan weg, maar hierna was ik wel ontzettend vermoeid. Helaas kwamen de klachten steeds terug. Hierbij kreeg ik ook nog eens ontzettende keelpijn, die aanvoelde alsof het ontstoken was. Hierdoor had ik ook moeite met slikken.
Het heeft bij mij wel een tijdje geduurd maar uiteindelijk ben ik naar de huisarts gegaan. Deze heeft, na meerdere keren terugkomen, mij uiteindelijk doorverwezen naar een internist. Hier heb ik na meerdere bloedonderzoeken, een urineonderzoek en uiteindelijk ook een ontlastingsonderzoek de diagnose PDS (Prikkelbare Darm Syndroom) gekregen. Het advies van deze internist was om het FODMAP-dieet te gaan volgen, wat ik ook gedaan heb onder begeleiding van een diëtist. Tijdens de herintroductie van de verschillende voedselgroepen reageerde ik op gluten- en lactoserijke producten. Sindsdien eet ik glutenvrij en lactosevrij en ben ik klachtenvrij!